Boekrecensie: Ilse van der Hout – Vleugels van Woestijnstof

Vleugels van Woestijnstof van Ilse van der Hout is een korte novelle over Airi en Yawen, twee vrouwen die op de planet Alberon2 voor het bedrijf Nile werken. Nile heeft deze woestijnplaneet gekoloniseerd met een generatieschip (geen FTL in deze novelle!) dat eenmaal geland fungeert als basis, huisvesting, en stad voor de kolonisten. Het leven van hen die de Ark hebben verlaten is hard en gevaarlijk – zoals Airi uit eigen ervaring weet. Zij is echter op een onbepaald moment teruggekeerd naar de Ark en heeft het daar aangeknoopt met Yawen. Yawen is piloot bij de defensie-afdeling van de Ark, een baan waar Airi (die veilig binnen de muren blijft) erg jaloers op is. Wanneer een van Yawen’s missies echter foutloopt neemt Yawen met gemengde gevoelens de beslissing om de Ark te verlaten. In de woestijn wordt ze gedwongen zichzelf, Yawen, en haar omgeving te confronteren. 

De wereld van Vleugels van Woestijnstof maakt meteen indruk. De setting doet denken aan een kruising tussen Dune en Homeworld en slaagt er vrij goed in om de charme van die twee universa over te brengen. De wereld is bovendien bijzonder geschikt voor de tegenstellingen die centraal staan in het boek: kern en periferie, stad en woestenij, veiligheid en gevaar, orde en vrijheid. De Ark representeert het eerste element, de woestijn het tweede. De naam Nile is dan ook erg goed gekozen: in het oude Egypte was de Nijl de lifeline van de steden – bewoog je er te ver van weg, dan kwam je in onbekende, woeste, gevaarlijke, gebieden terecht, die tegelijkertijd ook een zekere vrijheid boden. 

Het plot is iets minder indrukwekkend. Het boek is gewoonweg te kort om een echt diepgravend verhaal neer te zetten. Het is in de huidige staat een vrij simpel plot dat mijns inziens vooral dient om de setting te showcasen. Daar is niets mis mee, want zoals ik al aangaf is dat een setting vol charme en aantrekkingskracht. Wellicht dat Vleugels van Woestijnstof kan dienen als een introductie voor een langer boek, waarin ook de relatie met de Aarde, de aard van het generatieschip en Nile, en de personages (die nu niet al te interessant zijn) dieper verkend kunnen worden. 

Vleugels van Woestijnstof is, in het kort, een novelle die veel te bieden heeft op het gebied van worldbuilding, maar enigszins te kort schiet op het vlak van het plot en de personages. Het boek smaakt echter naar meer, en ik hoop oprecht dat er een vervolg komt waarin bepaalde elementen en thema’s verder verkend kunnen worden. Voor dit boek zou ik niet meer dan een paar euro neerleggen, maar voor die prijs is het dan ook zeer de moeite waard!

 
3,5/5 sterren

 
Ilse van der Hout – Vleugels van Woestijnstof
De Boekenvos, 2023